De mijmerman


Ik bezoek graag dierentuinen, vooral op dagen en tijdstippen dat daar weinig mensen zijn. Ten eerste is het de beste manier om een wandeling te maken. Geen Google Maps of GPS-horloge, gewoon de wandelpaden volgen zoals deze voor jou zijn aangelegd en richtingaanwijzers met plaatjes van dieren achterna gaan.
Ten tweede is het natuurlijk fantastisch om rustig de dieren te kunnen bekijken en niet te hoeven dringen. Het is echt waardevol om in de aanwezigheid van een groot exotisch dier te zijn. Volgens mij denken veel mensen dat ze het idee van de meeste dieren al helemaal snappen, terwijl hun idee net zo plat is als de plaatjes op wegwijzers. Wanneer je een giraf of krokodil in het echt voor je hebt begrijp je ineens weer waar je het al die tijd over hebt gehad.

Het is misschien de vraag of dit positieve aspect kan opwegen tegen amorele eigenschappen zoals het opsluiten van dieren tegen hun wil. Daar kom ik in mijn hoofd niet uit. Een dierentuin is hoe dan ook een plek van bewustwording. 
Ik vraag me dan ook af of ik dierentuinen nog steeds leuk zou vinden zonder de dieren erin. Een deel van mijn vermaak zit hem namelijk in het lopen door artificiële werelden en het bekijken van maffe displays. Waar anders dan in een dierentuin loop je een gebouw binnen waar is geprobeerd een tropische luchtconditie na te maken?
Je stapt een ruimte binnen, een soundtrack springt aan, een waterval begint te lopen en een
voice-over die zich voordoet als vis geeft je feitjes over de oceaan. Hoe meer imitatie rotsen en standbeelden, hoe beter. 

Als je zoals ik besluit om alleen naar een dierentuin te gaan kan er een moment zich voordoen dat je jezelf heel eenzaam voelt. Maar er is geen betere plek om toe te geven aan eenzaamheid dan in een dierentuin, leunend tegen een hek waar voor je ogen een tafereel afspeelt tussen neushoorns, poolvossen of een ander diersoort.
Wie nog nooit heeft staan mijmeren en tegelijk een ijsbeer in de ogen heeft aangekeken, heeft nog nooit geleefd.

Een eenzaam moment dat zich voor kan doen is wanneer je in een aquarium tunnel een stelletje tegenkomt dat net bezig is samen een foto te maken. Het is de vraag wie er op dat moment het meest eenzaam is: De man in de tunnel wiens aanwezigheid hun foto verpest, of de vis achter glas die alleen nog maar verworden is tot achtergrondplaatje.
Ik zou in elk geval goed schrikken wanneer ik op een bankje zou zitten en een groepje mensen voor mij neerhurkt en een foto laat maken met als reden niet dat ze mij kennen, maar dat mijn jas of het plastic tasje dat ik bij me heb toevallig goed past bij hun tableau. 

Hoewel ik het idee van overbevolking serieus neem kan ik mezelf soms niet aan de gedachte onttrekken dat ik misschien behoor tot een vreemd soort een bevolkings-opvulling. Alsof er ergens aan een "verlegen mannetjes quota" moest worden voldaan. Maar toegegeven ben ik nu aan het mijmeren.
mijmer, mijmer


Mijn twee favoriete diersoorten zijn:

1. Kuifmakaken
2. Tapirs



24-3-2018
< Home >